تنهایی و حس ناراحتی یه غول بزرگه . میتونه ببلعدت . و میتونه . آغوششو باز کنه و تو رو توی آغوشش بگیره .
میتونی با ترست روبرو شی و بپذیری حجم دردی رو که انکار میکردی رو . و خودتو پرت کنی تو بقل تنهاییات و بی کسی هات .
تنهایی یه درد مداومه . دردی که آخر نداره . و فقط و فقط مال توئه و ممکن نیست بذاره فراموشش کنی . تو هر حالتی و شرایطی . حضورش رو بهت نشون میده . و همچین محکم تو بقلش میگیردت که راه نفست قطعا بسته شه . و تو چشماتو ببندی و امیدوار باشی این نفسی که فرو دادی دیگه بیرون نمیاد .
درباره این سایت